Rond podium – De Pitchcoach
“Het is voor de sprekers waarschijnlijk wel even wennen,” zegt de website van podiumverhuurder HWC over ronde podia. Nou, dat is een understatement, merkte ik afgelopen maand toen ik onverwacht op een rond podium in de Ahoy voor 900 man stond te presenteren.
Bij een rond podium zit het publiek aan alle kanten. Er is plotseling geen ‘voor’ en ‘achter’ meer. Dus je moet continu ronddraaien en bewegen om iedereen te blijven betrekken. Volgens HWC maakt dit “dat de presentatie veel dynamischer zal overkomen”. Mijn ervaring: dat kan, maar hoeft niet.
Laat ik drie observaties delen rondom mijn eerste ervaring met een rond podium:
1. Als je tekst wilt voorlezen, dan heb je niet de ‘bescherming’ van een katheder, noch de ruimte om je tekst neer te leggen. Dus het is handig om die tekst dan op kleine kaarten neer te zetten, zodat je deze makkelijk in je handen kunt houden. Zoals staatssecretaris Christophe van der Maat op onderstaande foto doet.
Nadeel hiervan is wel dat tegelijkertijd lopen en lezen het contact met het publiek niet echt ten goede komt, maar (op mij in elk geval) een vervreemdend effect heeft.
Een ander nadeel is dat dit soort podium totaal ongeschikt is voor mensen met trilhanden.
2. Het ronde podium werkt echter prima bij sprekers die uit het hoofd praten, zoals professor Jonathan Holslag. Hij liep langzaam een rondje aan de buitenkant van het podium en omdat hij uit het hoofd sprak, kon hij hierdoor contact met heel veel mensen maken, veel meer dan bij een frontaal podium.
Dat was, vermoed ik, een betere techniek dan die ik in eerste instantie gebruikte. Ik bleef in het middel van het podium staan en draaide op gezette tijden een kwartslag om. Ik denk dat dat minder dynamisch overkwam. Maar dat hoor ik graag van de mensen die erbij waren.
3. Een paneldiscussie op een rond podium vergt een zeer doordachte opstelling. Niet de gebruikelijk panel versus publiek/dagvoorzitter, maar een cirkel. Maar dan niet zomaar een cirkel.
De instructie van de stagemanager vooraf was: “ga met de ruggen naar elkaar staan, zodat het publiek je gezicht kan zien”. Dat bleek absoluut niet te werken. Mensen als sociale dieren zijn in een gesprek niet in staat dat met de ruggen naar elkaar toe te voeren. Dus automatisch draaide iedereen zich naar binnen toe, zodat er met de dagvoorzitter en de andere panelleden contact kon worden gelegd.
Dat bleek in dit geval geen probleem, omdat de camera’s konden inzoomen op de diverse panelleden tijdens de discussie. Voor een event waar geen camera’s bij aanwezig zijn, adviseer ik om als dagvoorzitter de panelleden te instrueren dat ze op haar/zijn initiatief superlangzaam gezamenlijk een rondje draaien zodat iedereen in het publiek ieders gezichten en reacties kan zien en ze niet telkens naar dezelfde rug zit te staren.
Dat waren mijn eerste observaties. Ik hoor graag jouw ervaring vanuit het publiek (of op het podium) met ronde podia. Wat werkte voor jou wel en wat niet?
